ارتباط ریا ونفاق

نویسنده: سید محمد نحوی
در این نوشته با الهام از روش ایزوتسو به رابطه مفهومی ریا با واژه‌های مرتبط با آن می‌پردازیم تا حوزه مفهومی ریا در قرآن کامل‌تر شود. زیرا همانطور که قبلاً نیز اشاره شد، واژگان قرآن یک شبکه مهم پیچیده مفهومی دارند که برای درک بهتر هر واژه باید به رابطه آن واژه با مفاهیم مرتبط با آن پرداخت.
بی‌تردید مهم‌ترین مفهومی که در قرآن با مفهوم ریا در ارتباط است، مفهوم نفاق می‌باشد. نزدیک بودن معنایی این دو واژه و کاربردهای قرآنی ریا و مطالبی که علمای اخلاق در رابطه این دو مفهوم ذکر کرده‌اند ارتباط قوی این دو مفهوم با یکدیگر را نشان می‌دهد. در این بخش سعی می‌شود که رابطه مفهومی این دو واژه بررسی شود. در خصوص ارتباط ریا و نفاق نظرات گوناگونی در میان مفسران و علمای اخلاق وجود دارد، در ابتدا نظریات گوناگون را مطرح می‌کنیم و آنگاه بر اساس آیات قرآنی نظریه

ادامه نوشته

ارتباط مفهومی اخلاص وریا

اخلاص در عمل و یا کار برای خدا از اصول مسلم اسلامی است که به این مکتب آسمانی روشنی و درخشندگی خاصی بخشیده است و آن را در زمینه‌های عقیدتی، اخلاقی و اجتماعی از دیگر مکاتب بشری جدا ساخته است و در حقیقت یکی از پربارترین اصولی است که اسلام دعوتگر آن می‌باشد قرآن کریم طی آیاتی افراد با ایمان را به اخلاص در عمل و پاکی دعوت می‌کند و این حقیقت را تحت عنوان «مرضات‌الله»، «رضوان‌الله»، «ابتغاء وجه‌الله»، «مخلصین له الدین» و «قوموا لله» بیان کرده و با مراجعه به آیاتی که این الفاظ در آنها وارد شده مطلب روشن‌تر می‌گردد. اصول این بیان‌ها را می‌توان به صورت زیر خلاصه نمود:
1.
مرضات‌الله

به عنوان مثال قرآن آن گروه را می‌ستاید که کار را برای تحصیل رضایت و خشنودی خدا انجام دهند آنجا که می‌فرماید: «و من النّاس من یشری نفسه ابتغاء مرضات‌الله و الله رئوف بالعباد». (1)
2.
وجه‌الله

وجه در لغت عرب همان چهره و صورت است ولی از آنجا که سیمای انسان مظهر رضا و غضب و خشنودی و خشم انسان است واگر انسان از چیزی خشنود شود آثار آن در چهره او نمایان می‌گردد و یا اگر خشمگین شود آثار آن در چهره او مشخص می‌شود از این جهت در لغت عرب گاهی این لفظ به عنوان کنایه از رضا و خشنودی به کار می‌رود و گویا از آنجا که اساسی‌ترین عضو هر انسانی در مواجهه با دیگران وجه اوست افراد مخلص و با ایمان وجه خود را به طرف خدا می‌کنند.
قرآن مجید در دعوت بر این اصل می‌فرماید انگیزه کار باید تحصیل خشنودی خدا باشد و در این باره از واژه‌هایی چون «ابتغاء وجه‌الله»، «لوجه الله»، «وجه ربه الأعلی» کمک می‌گیرد. از باب نمونه می‌فرماید: «...وَ مَا تُنْفِقُونَ إِلاَّ ابْتِغَاءَ وَجْهِ اللَّهِ ...» (2) خاندان رسالت وقتی طعام شب خود را به مستمندان می‌دادند تنها رضایت محض الهی را مدنظر داشتند و می‌گفتند: « إِنَّمَا نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لاَ نُرِیدُ مِنْکُمْ جَزَاءً وَ لاَ شُکُوراً» (3)

ادامه نوشته

ارتباط ریا ونفاق

نویسنده: سید محمد نحوی
در این نوشته با الهام از روش ایزوتسو به رابطه مفهومی ریا با واژه‌های مرتبط با آن می‌پردازیم تا حوزه مفهومی ریا در قرآن کامل‌تر شود. زیرا همانطور که قبلاً نیز اشاره شد، واژگان قرآن یک شبکه مهم پیچیده مفهومی دارند که برای درک بهتر هر واژه باید به رابطه آن واژه با مفاهیم مرتبط با آن پرداخت.
بی‌تردید مهم‌ترین مفهومی که در قرآن با مفهوم ریا در ارتباط است، مفهوم نفاق می‌باشد. نزدیک بودن معنایی این دو واژه و کاربردهای قرآنی ریا و مطالبی که علمای اخلاق در رابطه این دو مفهوم ذکر کرده‌اند ارتباط قوی این دو مفهوم با یکدیگر را نشان می‌دهد. در این بخش سعی می‌شود که رابطه مفهومی این دو واژه بررسی شود. در خصوص ارتباط ریا و نفاق نظرات گوناگونی در میان مفسران و علمای اخلاق وجود دارد، در ابتدا نظریات گوناگون را مطرح می‌کنیم و آنگاه بر اساس آیات قرآنی نظریه صائب را بر می‌گزینیم.
نظریه اول آن است که نفاق اعم از ریاست و ریا مسبوق بر نفاق است. به عبارت دیگر ریا از گونه‌های نفاق شمرده می‌شود. قائلین به این نظریه نفاق را مخالف نهان و آشکار تعریف نموده و این مخالفت را یا در عقاید (ایمان) و یا در طاعات و عبادات دانسته‌اند. در این صورت ریا عبارت است از نفاق در طاعات و عبادات که نوعی از نفاق خواهد بود برای اثبات این قول به این مطلب تمسک شده که بر مبنای قرآن مهمترین خصوصیت انسان ریاکار نفاق است و به عبارت دیگر عمل ریایی از کسی صادر نمی‌شود، مگر اینکه آن شخص دارای صفت نفاق باشد. آیه 142 سوره نساء این مطلب را به خوبی نشان می‌دهد:
«
إِنَّ الْمُنَافِقِینَ یُخَادِعُونَ اللَّهَ وَ هُوَ خَادِعُهُمْ وَ إِذَا قَامُوا إِلَى الصَّلاَةِ قَامُوا کُسَالَى یُرَاءُونَ النَّاسَ وَ لاَ یَذْکُرُونَ اللَّهَ إِلاَّ قَلِیلاً ».
در این آیه از صفات منافقین، ریاکاری شمرده شده است.
تعدادی از مفسران به این مطلب تصریح کرده‌اند که ریاکار باید منافق باشد و ریا نوعی از نفاق است به عنوان مثال شیخ طوسی در تبیان تصریح کرده که: «الریاء ضربُ من النّفاق»، (1) طبرسی نیز به عنوان قولی آن را آورده و می‌گوید: «قیل إنّه (الریاء) صفة للمنافق» (2) در تفسیر احسن الحدیث نیز آمده است که ریا از کارهای منافقان است (3) و علامه مجلسی نیز در بحارالانوار ریا را از گونه‌های نفاق شمرده است. (4)
در میان اهل سنت نیز این تلقی وجود دارد. ابن رجب حنبلی می‌گوید: «ریا از نظر شرعی دو گونه است: یکی نفاق اکبر که شهود است و همان نفاق صدر اسلام است و دوم نفاق اصغر یا نفاق عملی و آن این است که انسان به ظاهر کاری کند و قصدش چیزی دیگری باشد. (5)
منظور از معنای دوم همان ظاهرسازی و ریاکاری است و مطابق این نظریه می‌توانیم این نفاق را نفاق عملی بدانیم و چنین منافقی را از سلک مؤمنان به شمار آوریم، زیرا ایمان درجات گوناگونی دارد.
نظریه دیگر آن است که نفاق و ریا رابطه‌ای با یکدیگر ندارند و اگر در مواردی به جای یکدیگر به کار روند تشبیه خواهد بود. ابوهلال عسکری صاحب کتاب الفروق اللغویه به این مطلب تصریح کرده است و می‌گوید

ادامه نوشته